Na czym polega cesarskie cięcie

Nieprawidłowe ułożenie dziecka,  zbyt wąska miednica kobiety, komplikacje podczas porodu naturalnego, łożysko przodujące,  wysokie ciśnienie lub  choroby serca matki to tylko niektóre ze wskazań do wykonania cesarskiego cięcia. Lekarze niechętnie podejmują się tego zabiegu przy braku przeciwskazań do tego, by kobieta urodziła siłami natury. Powód? Przede wszystkim dłuższy okres rekonwalescencji, niż w przypadku porodu naturalnego. Niekiedy jest to jednak jedyny sposób na uratowanie życia matki oraz dziecka. Co należy wiedzieć o tak zwanej ,,cesarce”?

Czym jest cesarskie cięcie?

Jest to zabieg chirurgiczny, który polega na rozcięciu powłok brzusznych oraz macicy, a następnie wyjęciu dziecka. Dawniej rozcięcie wykonywano pionowo, obecnie coraz częściej wykonuje się  rozcięcie  poziome, na granicy trzonu i szyjki macicy. Gdy zabieg ten jest planowany, przeprowadza się go w znieczuleniu – zewnątrzoponowo lub podpajęczynówkowo. W trybie ostrym  (gdy zabieg nie jest planowany) stosuje się znieczulenie ogólne – narkozę.

Wskazania

Wykonanie zabiegu cesarskiego cięcia w przypadku braku medycznych wskazań wciąż jest tematem spornym.  Niektóre kobiety obawiają się komplikacji i bólu, które mogą wystąpić w czasie porodu naturalnego. W niektórych przypadkach przybiera on wręcz postać lęku panicznego. Bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem, który powinien mieć na uwadze takie sytuacje i nie narzucać kobiecie sposobu porodu. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne rekomenduje następujące wskazania do wykonania cesarskiego cięcia:

Wskazania o charakterze położniczym:

– nieprawidłowe ułożenie główki

– nieprawidłowe położenie płodu przy trwającej czynności skurczowej

– ciężki stan przedrzucawkowy (wysokie nadciśnienie spowodowane ciążą)

– powtarzające się epizody bradykardii płodu

– wypadnięcie pępowiny

– podejrzenie krwotoku wewnętrznego spowodowanego pęknięciem macicy

– przedwczesne odklejenie łożyska

– zbyt wąska miednica w stosunku do wielkości dziecka

Wskazania pozapołożnicze:

– choroby sercowo-naczyniowe powodujące niewydolności krążenia

– choroby płuc przebiegające z ograniczeniem pojemności życiowej

– odwarstwienie siatkówki

– patologie położnicze w obrębie miednicy, patologie kręgosłupa uniemożliwiające poród drogami natury

– wskazania neurologiczne

– wskazania psychiatryczne

Przebieg zabiegu

Przed  zabiegiem położona podłącza kobietę do  aparatu KTG, mierzy jej ciśnienie, temperaturę oraz depiluje owłosienie łonowe i zakłada wenflon, przez który wprowadza się do żyły płyny fizjologiczne i leki.  Po tych czynnościach lekarz anestezjolog podaje znieczulenie, najczęściej przewodowe  przez specjalny cewnik założony między oponami, które pokrywają rdzeń kręgowy. W momencie zadziałania znieczulenia kobieta nie odczuwa bólu, jednak zachowuje przytomność. Do pęcherza moczowego zostaje wprowadzony cewnik, który pozwoli odprowadzić mocz w czasie operacji. W czasie zabiegu, na wysokości brzucha rozstawiony zostanie specjalny parawan, by kobieta nie musiała obserwować  czynności wykonywanych w czasie zabiegu. Następnie lekarz wykonuje 10-centrymowe poziome nacięcie tuż nad kością łonową i niedługo po tym wyciąga dziecko z macicy. Kobieta może odczuć lekkie szarpnięcie. Na koniec operator zszyje nacięcie. Cały zabieg cesarskiego cięcia trwa zazwyczaj 45–50 minut. Po operacji na wypadek zakażenia podawane są lęki przeciwzakrzepowe i antybiotyki. Po zaprzestaniu działania znieczulenia i przewiezieniu na sale pooperacyjną zazwyczaj kobieta może przystawić już dziecko do piersi.

Pozytywne strony cesarskiego cięcia

Do zalet cesarskiego cięcia można zaliczyć przede wszystkim mniejszy strach przed bólem porodowym lub ewentualnym komplikacjami, które mogłyby się pojawić się w czasie porodu naturalnego.  Dodatkowo kobieta nie odczuwa tak przykrych dolegliwości  w czasie wypróżniania się,  jak po porodzie siłami natury. Ze strony dziecka pozytywną stroną jest fakt, że jest ono znacznie mniej zmęczone oraz jego główka mniej odkształcona – co jest częstym zjawiskiem występującym w wyniku przeciskania się przez kanał rodny.

Negatywne strony cesarskiego cięcia

Kobieta nie odczuwa bólu, który towarzyszy porodowi siłami natury, ale to nie znaczy, że cesarskie cięcie nie wiąże się z żadnymi dolegliwościami.  W tym wypadku pojawiają się one  po zabiegu i są równie bolesne i trudne dla matki.  Dodatkowymi  zagrożeniami w przypadku  cesarskiego cięcia mogą być przejściowe zaburzenia oddychania u dziecka lub ryzyko zakażenia matki lub utraty dużej ilości krwi wymagające transfuzji. Generalnie zakłada się, że to co naturalne zawsze jest lepsze i niesie mniejsze ryzyko dla zdrowia i późniejszego rozwoju dziecka. Zaleca się, by w przypadku braku przeciwskazań, przyszłe mamy decydowały się na poród naturalny.